Een Tukker in Tukkerland

De aanleiding van ons eerste verblijf was helemaal geen leuke. Mijn oude moedertje had een ernstige hersenbloeding gehad. We zochten op internet naar een huisje om dicht bij haar te kunnen zijn en vonden de Beekloft. Meteen voelde we ons welkom en thuis.

Inmiddels zijn we twee keer in de Beekloft geweest, een keer in de Heerenkamer en een keer in het Bakhuis. Het is moeilijk om een favoriet aan te wijzen, we ze hebben allen hun eigen charme en unieke ligging en uitzicht. We zijn er nu in alle jaargetijden geweest en elke keer is het adembenemend mooi daar. De herfst met z’n kleurenpracht en eerste vorst, de winter met z’n ‘witte wieven’ de lente met z’n korenbloemen en klaprozen, en de zomer met z’n zwemmen in de Buurse Beek.

We komen graag met onze pleegzoon Adam en zijn moeder en onze goede vriendin Nabila. Hij noemt het ‘het vossenhuis’ omdat we hem wijs hebben gemaakt dat er vossen om het huis lopen. We hebben er nog nooit een gezien, maar wel een ijsvogel, talloze uilen en grote grazers. We fietsen en wandelen of zitten te diep in de nacht te keuvelen onder de sterrenhemel. Of zwemmen in het Buursemeertje. Een bezoekje aan het kasteel in Bad Bentheim is zijn favoriet. De oude hessenweg heeft iets magisch. Alsof je de geschiedenis kan proeven.

We wonen al meer dan 25 jaar met veel plezier in de Jordaan in Amsterdam, maar het Twentse land blijft trekken. Op deze manier is de stad en het platteland goed te combineren. Mijn droom is nog altijd om met mijn broers en hun families alle huizen af te huren voor een lang weekend eten, drinken en praten over onze jeugd. Toen we als kleine jongens door het Buurse zand fietsen, met onze vader en moeder.

Manon en Dirk-Jan, bedankt voor dit paradijs dat jullie hebben gecreëerd, met comfort en stilte voor bezinning. We kunnen niet wachten tot onze terugkeer.

Veel liefs
Hans, Nabila, Adam, Chicooooo, Poppi en André Witbreuk